Υπάρχουν διάφορες μορφές ακράτειας:

• Ακράτεια ούρων από προσπάθεια – όταν η κύστη βρίσκεται υπό πίεση όπως στον βήχα ή το γέλιο. Οφείλεται σε βλάβη των μυών που κρατούν την ουρήθρα κλειστή. Οι 2 στις 3 ασθενείς αναφέρουν στο ιστορικό τους κολπικό τοκετό και συχνότερα αν αυτός υπήρξε τραυματικός, δύσκολος ή αν το παιδί ήταν μεγάλου σωματικού βάρους.
• Ακράτεια επιτακτικού τύπου – όταν ξαφνικά γεννιέται μια ανεξέλεγκτη επιθυμία για ούρηση χωρίς η ασθενής να προλαβαίνει να πάει στην τουαλέτα. Είναι συνήθως αποτέλεσμα υπερδραστήριας κι αυτόνομης λειτουργίας της κύστης, κάτι που απαντάται συχνότερα σε μεγαλύτερες ηλικίες, ίσως και λόγω γήρανσης.
• Ακράτεια από υπερπλήρωση (χρόνια κατακράτηση ούρων) – όταν η ασθενής αδυνατεί να αδειάσει τελείως την κύστη της γι’ αυτό και υπάρχει συχνή απώλεια. Συνοδεύει, συχνότερα, χρόνια απόφραξη, όπως στην περίπτωση σημαντικής πρόπτωσης του κόλπου.
• Ολική ακράτεια ούρων – όταν η κύστη δεν μπορεί να κρατήσει καθόλου ούρα με αποτέλεσμα να υπάρχει συχνότατη ή και συνεχής απώλεια. Μπορεί να προκληθεί από τραύμα στην σπονδυλική στήλη ή να πρόκειται για δυσλειτουργία της κύστης εκ γενετής ή ακόμη, και να οφείλεται σε κάποιο συρίγγιο (επικοινωνία) της κύστης με γειτονικό όργανο, λόγω κάκωσης, ακτινοβολίας ή χειρουργείου στην περιοχή.
• Ακράτεια μικτού τύπου – όταν η επιτακτικού τύπου και η ακράτεια από προσπάθεια συνυπάρχουν.

Κάποιοι παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης ακράτειας, όπως, η κύηση κι ο κολπικός τοκετός, η παχυσαρκία, το οικογενειακό ιστορικό ακράτειας, το γήρας, ο χρόνιος βήχας, η χρόνια δυσκοιλιότητα.